Perpetua. Jabłoń z sercem.

Dlaczego Perpetua?

Perpetua to sędziwa jabłoń, rosnąca na leśnej łące we wsi Kowalowa, tuż przy Głównym Szlaku Sudeckim. Imię Perpetua (Wieczna w wolnym tłumaczeniu z łaciny) jest nieoficjalne, ale pasuje do niej idealnie — drzewo jest wiekowe i bardzo żywotne. Przechylone, z wypróchniałym pniem, wciąż kwitnie i owocuje, chociaż liczy sobie co najmniej 120 lat.

Ten wyjątkowy organizm stanowi żywy pomost łączący przeszłość z przyszłością.

Perpetua. Drzewo z sercem.

Jabłoń rośnie w leśnej dolinie w Górach Kamiennych, będących częścią Sudetów Środkowych. Sprzyjają jej obfite opady i zaciszne, osłonięte od wiatrów położenie. Od południa dolinę zamyka długi grzbiet, jesienią i zimą ograniczający dopływ światła i ciepła słonecznego. Nawet latem Słońce wcześnie kryje się za okolicznymi górami i szybko nadciąga chłód. Krótko mówiąc — górski mikroklimat doliny zahartował drzewo.

W sędziwej jabłoni wciąż krążą życiodajne soki, jednak wymaga ona opieki, jak każda istota w jesieni życia.

Perpetua. Drzewo Roku 2025?

Na stronie konkursu Drzewo Roku czytamy: Nie szukamy drzew najstarszych, najwyższych, najgrubszych, najpiękniejszych, ani najrzadszych. Szukamy drzewa najbardziej kochanego, drzewa z opowieścią, drzewa, które pobudza wyobraźnię i jednoczy ludzi.

Perpetua zdecydowanie taka jest. To żywa, choć nieruchoma istota. Ma długą (jak na drzewo owocowe), dobrze udokumentowaną fotografiami historię. Przetrwała niejedną mroźną i śnieżną zimę, niejedno upalne i suche lato. Choć jej pień jest wypróchniały i osłabiony, dawała radę ciężkim śniegom łamiącym jej konary. Przez całe swoje zielone życie obficie obdarowywała owocami ludzi niezależnie od języka, jakim mówili. Dziejowe wichry, zmiany granic i gospodarzy były tylko epizodami w jej długim życiu. Od ponad 120 lat trwa na leśnej łące w Kowalowej, każdej wiosny obsypując się kwiatami, a jesienią zrzucając liście i jabłka w oczekiwaniu na kolejną wiosnę.

Może naprawdę jest wieczna?